Lev Troçki’nin torunu Esteban Volkov ve Meksika ve Arjantin’deki CEIP-LT (Leon Trotsky İnceleme Araştırma ve Yayın Merkezi) “Trotsky” dizisindeki iftiraları reddeden bir dilekçeyi imzaya açtılar. Bu televizyon dizisi, ilk olarak Rusya’da çekilmiş ve 2017’de Rossiya 1 kanalında yayınlanmış, ardından 2018’de satın alınarak Netflix’te yayınlanmaya başlamıştır.

Tüm dünyadan Slavoj Žižek, Robert Brenner, Fredric Jameson ve Susan Weissman gibi akademisyenler, yazarlar, gazeteciler, sanatçılar ve politik aktivistler, bu küçük düşürücü diziyi kınama konusunda katılımcı oldular.  “%99 için Feminizm : Bir Manifesto” kitabının sosyalist feminist yazarları Cinzia Arruza, Tithi Bhattacharya ve Nancy Fraser da metni imzaladı. Dünya partimizin Arjantin seksiyonu olan Sosyalist Sol önderlerinden ve Arjantin Ulusal Kongresi üyesi Juan Carlos Giordano ve yine Sosyalist Sol önderlerinden Mercedes Petit; bunu yanı sıra Venezuela partimiz Sosyalizm ve Özgürlük Partisi’nden petrol işçilerinin önderi, eski başkanlık seçimlerinde aday olan Orlando Chirino da imzacılar arasında.

Çeviri: Sosyalist Demokrasi İçin Yeniyol, M. D.

Netflix ve Rus Hükümeti Troçki’ye İftira Atmak için Birleşti

ABD şirketi Netflix kısa süre önce Alexander Kott ve Konstantin Statsky’nin yönettiği mini dizi Trotsky’yi yayınladı. İlk kez Kasım 2017’de Rusya’nın devlet kontrolündeki popüler kanallarından biri olan Rossiya 1’de yayınlanan, Rus devrimci Lev Troçki’nin biyografik portresi olduğunu öne süren dizi, aslında tarihsel drama kılığına girmiş siyasi bir saldırıdan çok daha fazlası. Dizinin tarihi yanlışları en amatör tarihçi için bile açık olsa da, varlığı çok önemli bir soruyu gündeme getiriyor. Neden Rus Devrimi’nden yüz yıl sonra Vladimir Putin’in devlet kanalı bu büyük bütçeli TV prodüksiyonunun konusu olarak Lev Troçki’yi seçti?

KGB’nin üst düzey yöneticiliğini yapmış olan Putin’in Stalinist geçmişi ve Büyük Çarlık Rusya’sına olan açık nostaljisini bildiğimiz için, Rus devlet televizyonunda, Lenin ile birlikte Ekim Devrimi’nin en önemli lideri olan insanın hayatını ve çalışmalarını dürüst ve tarafsızca canlandıran bir dizi hazırlamasını tabii ki beklemiyorduk. Putin’in bu dizide Troçki’ye yönelik bilumum iftirayı tekrar gündeme getirmesindeki amaç nedir? Rusya halihazırda kapitalizmi restore etmiş ve hiçbir şey, ülkeyi son 18 yıldır yöneten yeni Rus burjuvazisine veya Putin’e ciddi bir şekilde meydan okumadığına göre geçmişi ve devrimcileri neden daha fazla tahrif etmektedir?  Ve neden dünyadaki milyonlarca insana ulaşan bir medya kuruluşu olan Netflix böyle bir diziyi yayınlamayı seçer?

Dizide sunulan başlıca tarihsel tahrifat şöyle;

1. Dizi kesinlikle bir belgesel olmasa da yaratıcıları gerçeklere dayandığını iddia ediyorlar. Bununla birlikte, dizi 20. Yüzyılda SSCB’nin bürokratikleşmesi sürecinde emperyalistlerin, Çarlık Rusyası taraftarlarının ve Stalinistlerin benzer yalanlarını devam ettirerek Troçki ve taraftarlarına iftira atmayı amaçlamıştır. Bu iddialar, bağımsız şahsiyetlerden oluşan ve bu amaca mahsus Meksika’da toplanan Dewey Komisyonu tarafından çürütülmüştür.
2. Tüm tarihsel delillere rağmen ve taraftarı olan ve olmayan çağdaşlarının görüşlerinin aksine dizide Troçki benmerkezci, kendini mesih yerine koyan, otoriter, insanlık-dışı, caniyane ve rekabetçi bir karakter olarak tasvir edilir. Tüm bu özellikleri de, dizide sürekli hatırlatılan Yahudi kökenleriyle bağlantılı olarak tarif edilir. Yaşlılığında, devrim sırasında işlemiş olduğu suçlar için vicdan azabıyla kıvranmaktan halüsinasyon görür.
3. Dizide Frank Jackson (Stalinist ajan Ramón Mercader’in takma adı), biyografisini yazmak için Troçki ile gerçek bir ilişki kuran dürüst, eleştirel ve hassas bir Stalinist gazeteci olarak sunulur. Dizide Troçki bu biyografi meselesini kabul ediyor gibi gösterilir. Gerçekte, Troçki’nin, Mercader’in Stalinizmle ilişkisine dair herhangi bir bilgisi yoktu ve ilişkileri kısa karşılaşmalar ile sınırlıydı; Bu görüşmeler her zaman NKVD’nin bir üyesi olarak Troçki’ye suikast yapma görevi verilen Mercader’in isteği üzerine gerçekleşirdi.
4. İki Rus devrimi sırasında işçiler, köylüler, askerler ve Rus halkı, onlar adına karar alan Lenin ve Troçki gibi hırslı liderler tarafından manipüle edilmiş gibi gösteriliyor. 1905 yılının sovyetleri sırf bu kişilerin kendi konuşmalarını dinlettirdiği kürsüler gibi tasvir ediliyor. Sınıf mücadelesi söz konusu değil, her şey bireyler arasındaki çatışmalar ve intikam arayışlarından ibaret gibi. Gerçekte, 1917 devrimi, yalnızca Çarlığa karşı değil, aynı zamanda geçici burjuva hükümeti ve Kornilov’un karşı devrimine karşı da tarihteki en büyük ve en radikal kitle hareketlerinden biridir. Devrim, Bolşevik Parti önderliğinde sömürülen ve ezilenlerin aktif katılımıyla Sovyetlerin iktidarını tesis etmiştir. Ancak dizi, devrimi iktidar için verilen ucuz bir mücadele, devrimcileri de manipülatif psikopatlar olarak tasvir etmektedir.
5. Troçki’nin kadınlarla olan tüm ilişkileri de karalanmaktadır. Troçki’nin ilk eşi başlı başına büyük bir Bolşevik olan Aleksandra Sokolovskaya, Troçki’nin iki kızıyla birlikte terk ettiği bir ev kadını olarak resmedilmiştir. Gerçekte, Aleksandra, 16 yaşında Troçki’nin katıldığı ilk Marksist çemberin lideriydi. İkili, kızları ile birlikte Sibirya’ya sürülür ve Aleksandra Rusya’da kalmayı tercih ederken, kaçması için Troçki’ye yardım eder. Dizi, ikinci karısı Natalya Sedova’yı Troçki’yi güzelliği ile büyüleyen, kişisel sekreteri olan ve kendini çocuklarının eğitimine adamış ev kadını rolü ile göstermektedir. Ancak Natalya, devrimden sonra Sovyet Eğitim Komiserliği’nde görevli olur ve savaş sırasında müzelerin ve antik anıtların korunmasında görev almıştır. Daha da problemli olanı, dizinin Troçki’nin çocuklarıyla olan ilişkisini tasvir ediş şeklidir. Dizi, Troçki’yi, devrim sırasında sözde bir suikast girişimi sırasında canlı kalkan olarak kendi oğullarını kullandığını iddia edecek kadar ileri giderek, kendi siyasi hırslarıyla beslenen ihmalkâr ve uzak bir ebeveyn gibi göstermektedir. Dizi, çocuklarının ölümüyle ilgili ölünceye kadar Troçki’yi rahatsız eden vicdan azabına defalarca vurgu yapar. Ancak şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu çocukların öldürülmesinde Stalinistlerin oynadığı rolden hiç söz etmez. Gerçekte, dört çocuğun hepsi ebeveynlerinin politik faaliyetlerini destekler, özellikle de Lev Sedov. Sedov yeraltı Rus Sol Muhalefetinin ana örgütleyicisi olarak Troçki’nin en yakın işbirlikçisi ve destekçisidir. Dahası, Larissa Reissner, zırhlı trende Troçki’yi baştan çıkaran (esasen cinsel) yoldaşı ve sekreteri olmaya indirgenmiştir. Gerçekte, Reissner iç savaş hakkında yazılar yazmış ve Beşinci Ordu içinde, tıpkı devrim sırasında olduğu gibi önemli bir yere sahiptir. Volga filosunda bulunmuş, mücadelede yer almış ve Alman devrimine katılmıştır. 1926 yılındaki ölümüne kadar en önde gelen Bolşevik kadın kadrolardan biri olmuştur.
6. Troçki’nin devrim öncesi ve devrim sırasında Lenin’le olan ilişkisi, geçici uzlaşmalarla örülü, bir ego mücadelesi olarak sunuluyor. Öyle ki bir ara Lenin Troçki’yi balkondan atmaya yelteniyor. Ekim ayaklanması sırasında, saklanmış olan Lenin, ancak Troçki onun nerede olduğunu sorduktan sonra yeniden ortaya çıkıyor ve bu da devrimin zafere ulaşmasından sonra meydana geliyor. Dizi Lenin’in Eylül 1917’den itibaren, Bolşevik Parti Merkez Komitesi bünyesinde ayaklanmanın acilen başlatılması gerektiği konusunda bir mücadele yürüttüğünü ve bunun proletarya diktatörlüğünün başlangıcı olacağı konusunda Troçki’yle mutabık olduğunu gizliyor. İktidarın ele geçirilmesinden sonra, Sovyetler Kongresi’nin başlamasını beklerken, ikisi birlikte yerdeki battaniyelerin üzerinde dinlenmiş ve Kongre için son ayrıntılar hakkında konuşmuşlardır. Üstelik Stalin, yalnızca Lenin’in sekreteri olarak sunuluyor, ancak Lenin’in Stalin hakkındaki gerçek değerlendirmesi için onun vasiyetnamesini ve Gürcü meselesi bağlamında “Büyük-Rus şovenisti” yöntemlerine ilişkin eleştirilerini okumak yeterlidir.
7. Alman imparatorluğu ile yaptığı Brest-Litovsk görüşmeleri sırasında Troçki, dizide Kayzer’e karşı bir isyanı tetiklemek için bildiri dağıtma emrini verir ve bu da başarısızlığa uğrayıp Alman saldırısına mazeret verir. Yine dizide anlaşmanın imzalanmasına muhalefet eden başlıca kesim, gerçekte olduğu gibi Sosyalist Devrimciler (SR’ler) değil de eski Çarcı generallerdir. Jackson’a gelince Rusya’yı Kazaklarla birlikte savunmadığı için Troçki’yi suçlar. Dizi Rusya’nın savaşı sona erdiren Brest-Litovsk barış antlaşmasını, yani kitlelerin en temel taleplerinden birini onaylayanın Sovyet Kongresi olduğunu görmezden geliyor. Ve Rusya’nın Müttefiklerden bir cevap gelmemesi üzerine, -sosyal demokratların kendi emperyalizmlerinin savaşçılığını destekliği- Almanya ile müzakerelere başlamak durumunda kaldığı gerçeğini göz ardı etmektedir.  Hem Lenin hem de Troçki, Brest-Litovsk müzakerelerini dünya devrimini, özellikle de Alman devrimini ilerletmek için bir platform olarak görmekteydi.
8. Troçki, Kızıl Ordu’yu oluşturmakla görevlendirildiğinde, dizi onu zırhlı trenin başında bir rock yıldızı, seks sembolü ve bir cenazeye katılmış köylülerin katliamını bile onaylayan bir katilin bileşimi olarak sunuyor. Diziye göre 1918’de Kronstadt’ta bir ayaklanma hazırlığı vardır (ki gerçekte 1921’de gerçekleşir). Troçki ayaklanmanın liderini idama mahkûm etmek için sahte suçlamalar uydurur ve sahte tanıklar sunar. İç savaş konusunda ise yalnızca Çek taarruzu anılıyor ve Kızıl Ordunun devasa Sovyet topraklarında on dört emperyalist ordu ve Çarlık yanlısı beyaz ordularla savaşmak durumunda olduğundan söz edilmiyor. Ayrıca ne emperyalist ekonomik abluka yıllarından ne de düşman filosunun Petrograd’a sadece 30 km uzaklıkta olduğundan da bahsediyor, dizi. 1921’deki fiili Kronstadt isyanıyla ilgili olarak, garnizonunun bileşiminin, 1917 devriminin öncüsü olan garnizondan tamamen farklı olduğu dikkate alınmalıdır. İsyanın karşı-devrimci karakteri, olayların gerçekleşmesinden iki hafta önce, hem uluslararası basında hem de Rus sürgünlerinin gazetelerinde ayaklanmanın duyurulmasıyla tasdik edilmiştir. Troçki, Kronstadt isyanının ilan edilmesiyle borsaların nasıl yükseldiğine de dikkat çekmiştir.
9. Dizide Üçüncü Enternasyonal’in kuruluşuna herhangi bir atıf yok. Bununla birlikte Troçki amacının dünyayı fethetmek olduğunu ilan ediyor. Yine diziye göre Devrimin tarihi Lenin’in ölümüyle sona eriyor; yani Troçki’nin kurduğu Sol Muhalefet’i görmezden geliyor; Stalinist karşı-devrim ve Moskova Duruşmalarının yanı sıra, devrimin neredeyse tüm Bolşevik liderlerinin ve bürokratik rejimin gücüne karşı çıktıklarından şüphelenilen kişilerin maruz kaldığı tutuklamaları, işkenceleri, toplama kamplarındaki hapsi ve idamları siliyor. Tarihi baş aşağı çeviren dizi, bütün bu suçları Romanov cinayeti de dahil olmak üzere Troçki’ye bağlıyor. Sayısız yalanlardan biri de bu çünkü söz konusu emri ne Lenin ne de Troçki vermiştir.
10. Yalnızca son bölümde,  NKVD’den biri Troçki’ye suikast yapmak için görevini yerine getirmesini istediğinde, Jackson’ın gerçek adı görünür. Hasta olan Troçki, Jackson’dan evine gelmesini ister. Bu arada, Kanada büyükelçiliğinden Troçki’ye Jackson’ın aslında Mercader olduğunu belirten bir telgraf gelir. Troçki Mercader’e saldırır, o da duvarda asılı duran bir buz kıracağı ile Troçki’ye vurarak yanıt verir. Böylece dizi, Troçki’nin Mercader’i kışkırttığı ve Mercader’in  Troçki’yi kendini savunmak için öldürdüğü izlenimini verir. Dolayısıyla burada da bir tahrifat vardır. Stalin’in bir savaş halinin SSCB’de bir politik devrimi tetikleyebileceğinin bilincinde olarak Troçki’yi İkinci Dünya Savaşından önce öldürtmek istediğini biliyoruz. Tam da bu nedenle ve kapitalist ülkelerde sosyalist bir devrimi hayata geçirme perspektifiyle Troçki ve takipçileri Dördüncü Enternasyonal’i kurdular. Ağustos 1939’da Hitler ve Fransız büyükelçisi Robert Coulondre arasındaki bir görüşmede Führer, “Stalin ikili oyunu kötüye kullandı” der ve bir savaş durumunda “asıl kazanan Troçki olacak” diye ekler. Emperyalist burjuvaziler, devrimin hayaletine bu ismi vermişlerdi: Troçki.

Sonuç olarak, dizi Troçki adı verilen bu “canavarın” katlini meşrulaştırmaktadır. 

Biz aşağıda imzası bulunanlar, emekçi sınıfların kapitalist sömürü ve baskıdan kurtuluşu bakımından tarihin en önemli olayını gömmeye ve onun başlıca önderlerinin mirasını karartmaya çalışan bu tahrifatı reddediyoruz.

Esteban Volkov, Troçki’nin torunu

İlk İmzacılar

Suzi Weissman, siyaset profesörü, Kaliforniya Saint Mary’s Üniversitesi , Jacobin Radyo, yayınlanacak olan “Trotsky: The Most Dangerous Man in the World” belgeselinin yapımcılarından (ABD).

Robert Brenner, tarihçi, UCLA, Karşılaştırmalı ve Sosyal Tarih Merkezi Direktörü (ABD).

Mike Davis, yazar (USA).

Mike Goldfield, siyaset biliminde Emeritus profesör, Wayne Devlet Üniversitesi, Detroit (ABD).

Fredric Jameson, profesör, Duke Üniversitesi (USA).

Nancy Fraser, New School for Social Research’te felsefe ve siyaset profesörü (ABD).

Tithi Bhattacharya, yönetmen, Purdue Üniversitesi (ABD).

Cinzia Arruzza, The New School for Social Research’te felsefe bölümünde profesör yardımcısı (ABD).

Paul Le Blanc, tarih profesörü, La Roche Üniversitesi, Pittsburgh, Pennsylvania (ABD).

Bhaskar Sunkara, Jacobin dergisi editörü (ABD).

Slavoj Žižek, filozof (Slovenya).

Einde O’Callaghan, yönetici, Marksist İnternet Arşivi & Çevrimiçi Troçkizm Ansiklopedisi

Bill V. Mullen, Amerikan ve Küresel Çalışmalar profesörü, Purdue Üniversitesi (ABD).

Bruce Levine, J. G. Randall tarihte Emeritus profesör, Illinois Üniversitesi (ABD).

Asit das, bağımsız araştırmacı ve yazar, New Delhi (Hindistan).

David McNally, tarih profesörü, Houston Üniversitesi (ABD).

Charles Post, sosyolog, New York Şehir Üniversitesi (ABD).

Warren Montag, Occidental Üniversitesi, Los Angeles (ABD).

Srecko Horvat, filozof (Hırvatistan).

Mihai Varga, sosyolog, Berlin Özgür Üniversitesi (Almanya / Romanya).

Charles-André Udry, Editions Page ve A l’encontre editörü (alencontre.org) (İsviçre).

Alexander V. Reznik, tarihçi, Ekonomi Yüksek Okulu Ulusal Araştırma Üniversitesi (Rusya)

Michael Husson, ekonomist (Fransa).

Ernest Drake, Drake Records Store ve Label (Almanya).

Eric Toussaint, tarihçi ve siyaset bilimi doktora öğrencisi, Liège Ünivesitesi (Belçika).

Edwy Plenel, Mediapart yöneticisi ve gazeteci (Fransa).

Michael Löwy, Emeritus Director of Research, CNRS, Paris (Fransa).

Sebastian Budgen, editör, Verso (Londra – New York).

Can Irmak Özinanır, KHK’li akademisyen (Türkiye).

Eric Aunoble, tarihçi (Cenevre).

Helmut Dahme, sosyoloji profesörü (Avusturya).

Alex Callinicos, Avrupa çalışmaları profesörü, Avrupa ve Dünya Çalışmaları Fakültesi, King’s Koleji (İngiltere).

Isabelle Garo, filozof (Fransa).

Catherine Samary, ekonomist, Paris Dauphine Üniversitesi (Fransa).

Stathis Kouvélakis, filozof, King’s Koleji (İngiltere).

Jean-Jacques Marie, historian (France).

David Pavon Cuellar, Professor of Psychology and Philosophy at Universidad Michoacana de San Nicolás de Hidalgo (Meksika).

Isabelle Garo, filozof (Fransa).

Franck Gaudichaud, siyaset bilimci, Grenoble Alpes Üniversitesi (Fransa).

Jean Baptiste Thomas, profesör, Ecole Polytechnique (Fransa).

Jean Batou, uluslararası tarih profesörü, Lausanne Üniversitesi (İsviçre).

Ugo Palheta, sosyolog, Lille Üniversitesi ve Contretemps web sayfası yöneticisi (Fransa).

Beatriz Abramides, profesör, PUC SP, APROPUCSP önderi (Brezilya).

Antonio Moscato, tarihçi, Salento-Lecce üniversitesi (İtalya).

Rolf Wörsdörfer, profesör, Darmstadt Teknik Üniversitesi (Almanya).

Gabriel García Higueras, tarihçi, Lima Üniversitesi (Peru).

Daniel Gaido, tarihçi, Córdoba Ulusal Üniversitesi (Argentina).

Florian Wilde, tarihçi (Almanya).

Jaime Pastor, siyaset bilimci, Uzakta Eğitim Ulusal Üniversitesi (İspanya Devleti).

Juan Fajardo, Marksist İnternet Arşivi İspanyolca Bölümü yöneticisi. (Arjantin)

Juan Dal Maso, yazar (Arjantin).

Wladek Flakin, tarihçi (Almanya).

Leonidas “noni” Ceruti, tarihçi (Arjantin).

Massimo Modonesi, profesör, Universidad Nacional Autonoma de Mexico (Meksika).

Claudio Albertani, profesör, Universidad Autónoma de la Ciudad de México (Meksika).

Pablo Pozzi, tarihçi, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Osvaldo Coggiola, San Pablo Üniversitesi, USP (Brezily).

Eduardo Grüner, sosyolog ve deneme yazarı (Arjantin).

Miguel Vedda, Felsefe ve Güzel Sanatlar Fakültesi, UBA (Arjantin).

Stéfanie Prezioso, dünya tarihi profesörü, Lausanne Üniversite (İsviçre).
Jean-Numa Ducange, tarihçi, Rouen Üniversitesi (Fransa).

Patrick Silberstein, doktor, Éditions Syllepse editörü (France).

Antonio Liz, tarihçi (İspanya Devleti).

Joel Ortega Juárez, 68′ aktivisti, gazetecilik eğitmeni, emekli profesör, UNAM (Meksika).

Esteban Mercatante, ekonomist, Member of the Editorial Board of Ideas de Izquierda Magazine (Arjantin).

Socialist Forum (Lübnan).

Jason Schulman, editör, New Politics (ABD).

Christoph Jünke, tarihçi (Almanya)

Emmanuel Barot, filozof, Toulouse Jean Jaures Üniversitesi (Fransa).

Mathieu Bonzon, Amerikan çalışmaları profesörü, Universidad Paris I (Fransa).

Diego Giacchetti, tarihçi (İtalya).

Héctor Sotomayor (profesör – Meritorious Autonomous University of Puebla’da araştırmacı (Meksika).

Ariane Diaz, Ideas de Izquierda editörü (Arjantin).

Raquel Barbieri Vidal, Buenos Aires Colon tiyatrosu rejisörü (Arjantin).

Paula Varela, profesör, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Sandy Mcburney, İşçi Partisi- Glasgow (İskoçya).

Alejandro Gálvez Cancino, profesör, Autonoma Metropolitana Üniversitesi (Meksika).

Claudia Mazzei Nogueira, profesör, UNIFESP-DS (Brezilya).

Jamila M.H.Mascat, filozof, Utrecht Üniversitesi (Hollanda).

Alicia Rojo, Historian, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Pablo Oprinari, sosyolog, CEIP Leon Trotsky (Meksika).

Esteban Fernandez, felsefe profesörü, Costa Rica Üniversitesi (Kosta Rika).

Fernando Rosso, gazeteci, La Izquierda Diario (Arjantin).

Bernhard H. Bayerlein, tarihçi, Ruhr Üniversitesi (Almanya).

Miguel Candioti, profesör, Nacional de Jujuy Üniversitesi (Arjantin).

Juan Duarte, profesör, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Paula Bach, ekonomist, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Pablo Anino, ekonomist, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Gabriela Liszt, CEIP “Leon Trotsky” (Arjantin).

Gaston Gutierrez, “Ideas de Izquierda” editörü (Arjantin).

Andrea Robles, editör, IPS-CEIP “Leon Trotsky” (Arjantin).

Gaston Remy, ekonomi profesörü, Nacional de Jujuy Üniversitesi (Arjantin).

Matias Maiello, sosyolog, Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Gloria Rodriguez, Núcleo de Estudios del Trabajo y la Conflictividad Social yöneticisi, Sosyal Bilimler ve Güzel Sanatlar profesörü, Rosario Ulusal Üniversitesi (Arjantin).

Nick Brauns, tarihçi ve gazeteci, (Almanya).

Max Delupi, gazeteci ve aktör, (Córdoba, Arjantin).

Livia Vargas Gonzalez, tarih ve felsefe profesörü, UCV-UFOP (Venezuela-Breziya).

Hernan Camarero, tarihçi, Buenos Aires Üniversitesi’nde araştırmacı (Arjantin).

Leonidas “Noni” Ceruti, tarihçi (Rosario, Arjantin).

Ricardo Antunes, Professor of Sociology at Universidad Estadual de Campinas, UNICAMP (Brezilya).

Kevin B. Anderson, sosyoloji profesörü, Kaliforniya Üniversitesi Siyasal Bilimler ve Feminist Araştırmalar, Santa Barbara (ABD).

Horacio Gonzalez, sosyolog, yazar, Buenos Aires Ulusal Kütüphanesi’nin eski yöneticisi (Arjantin).

Pierre Rousset, Europe Solidarie et sans Frontieres üyesi (Fransa).

Valerio Arcary, profesör, Federal San Pablo Enstitüsü, IFSP (Brezilya).

Jorge Aleman, terapist, yazar (Arjantin/İspanya Devleti)

Alejandro Horowicz, profesör, Buenos Aires Üniversite (Arjantin).

Elsa Drucaroff, profesör ve yazar (Arjantin).

Andrea D’Atri, psiklog, feminist örgüt Pan y Rosas’ın (Ekmek ve Güller) kurucusu (Arjantin).

Gilbert Pago, tarih profesörü, IUFM Martinique’in eski yöneticisi, kadın mücadeleleri tarihi ve Karayipler ile eski Fransız sömürgeleri tarihi alanlarında uzman.

Claudio Katz, ekonomist, CONICET’te araştırmacı (Arjantin).

Steve A. Smith, tarih profesörü, Oxford Üniversitesi (ABD).

Olga Fernandez Ordonez, Troçki Meksika’da sürgündeyken onun gardiyanlığını yapan Carlos Fernandez’in kızı (Meksika).

Pablo Bonavena, sosyoloji profesörü, Ulusal Plata Üniversitesi ve Buenos Aires Üniversitesi (Arjantin).

Jorge Gonzalorena Doll, sosyolog ve tarihçi (Şili).

Paolo Casciola, tarihçi (UNAM ve UAM-X / Meksika, UBA / Arjantin).

Ted Stolze, Felsefe Departmanı, Cerritos Üniversitesi, Norwalk (ABD).

Guillermo Almeyra, tarihçi (UNAM ve UAM / Meksika, UBA / Arjantin).

Alejandro Schneider, tarihçi, UBA / UNLP (Arjantin).

Darren Roso, bağımsız araştırmacı, Melbourne (Avusralya).

Phil Gasper, International Socialist Review editoryal komitesi üyesi; Emeritus profesör, Notre Dame de Namur Üniversitesi (Fransa).

Samuel Farber, tarihçi, CUNY (ABD).

G. M. Tamas, filozof, Merkez Üniversitesi (Budapeşte, Macaristan).

Chechino Antonini, gazeteci, L’Anticapitalista yöneticisi (İtalya).

Iuiri Tonelo, Esquerda Diario editörü, sosyolojisi doktorası, Estadual de Campinas Üniversitesi (Brezilya).

David Walters, Marksist İnternet Arşivi ve Çevrimiçi Troçkizm Ansiklopedisi yöneticisi.

Francesca Gargallo Celentani, yazar ve feminist (Meksika).

Eduardo Lucita, Economistas de Izquierda üyesi (Arjantin).

Carlos Rodriguez, gazeteci, Pagina 12 (Arjantin).

Alma Bolon, Professor, Republica Üniversitesi (Uruguay).

Edison Urbano, Ideas de Esquerda dergisi editörü (Brezilya).

Octavio Crivaro, sosyolog, Rosario (Arjantin).

Omar Vazquez Heredia, sosyal bilimler doktorası, Buenos Aires Üniversitesi (Venezuela).

Sima Aprahamian, Ph. D., araştırma yardımcısı, Simone de Beauvoir Enstitüsü, Concordia Üniversitesi (ABD).

Juan Cruz Ferre, Left Voice editörü (ABD).

Alan Wald, Professor, H. Chandler Davis Collegiate, Emeritus profesör, Michigan Üniversitesi (ABD).

Anthony Arnove, editör, Haymarket Yayınevi (Chicago, ABD)

Tatiana Cozzarelli, Left Voice editörü, ABD’li Demokratik Sosyalisler ekibinin Sosyalist Feminist grubunun üyesi (ABD).

Silvia Aguilera, editör, LOM Ediciones (Şili).

Paulo Slachevsky, editör, LOM Ediciones (Şili).

Mercedes D’Alessandro, ekonomist, Economia Feminista (Arjantin).

Alfonso Claverias, Federal Huesca vekili, Podemos (İspanya Devleti).

Brian Kelly, 2002 Isaac ve Tamara Deutscher Onursal Ödül sahibi; tarih öğrencisi, Queens Ünivesitesi, (Belfast)

Kevin Murphy, 2005 Isaac ve Tamara Deutscher Onursal Ödül sahibi, Rus tarihi eğitimcisi, Massachusetts Boston Üniversitesi (ABD)

Pranav Jani, yardımcı profesör, İngilizce, Ohio Devlet Üniversitesi (ABD)

Neil Rogall, (retired) City ve Islington Üniversitesi (Birleşik Krallık)

Dr Liam Ward, Medya ve İletişim eğitimcisi, RMIT Üniversitesi, Avustralya

Julius Arscott, Ontario Kamue Emekçileri Sendikası, Toronto 5. Bölge İdari Komite Üyesi

Matthew Craig, tarih ve siyaset bilimleri öğrencisi, Siegen Üniversitesi (Almanya/Yeni Zelandad)  

Rob Marsden, “Splits & Fusions” çevrimici Troçkist dergiler sitesinin yöneticisi.

Matthew Flisfeder, profesör, Winnipeg Üniversitesi (Kanada)

Katerina Matsas, psikiyatrist, EEK üyesi (Yunanistan)

Thodoros Koutsoumbos, ‘NEA PROOPTIKI’ gazetesi editörü (Yunanistan)

Yannis Aggelis, Atina-Yunanistan Gazeteciler Sendikası İdari Komitesi üyesi, ESIEA (Yunanistam)

Dr. Axel Fair-Schulz, Ph.D. tarih fakültesi yarımcı profesörü, New York Devlet Üniversitesi (ABD)

Politik partiler:

Nicolás del Caño, Myriam Bregman, Emilio Albamonte, Christian Castillo, from Partido de Trabajadores por el Socialismo (Arjantin); Santiago Lupe, Lucia Mistal y Veronica Landa from Corriente Revolucionaria de Trabajadores y Trabajadoras (İspanya Devleti); Sulem Estrada, Miriam Hernandez y Mario Caballero, from Movimiento de los Trabajadores Socialistas (Meksika); Ángel Arias, from Liga de Trabajadores por el Socialismo (Venezuela); Javo Ferreira, Violeta Tamayo y Elio Aduviri from Liga Obrera Revolucionaria por la Cuarta Internacional (Bolivya);Simone Ishibashi, Diana Assunção and Maíra Machado from Movimento Revolucionário de Trabalhadores (Brezilya); Stefan Schneider from Revolutionären Internationalistischen Organisation (Almanya); Damien Bernard, Juan Chingo y Daniela Cobet from Révolution Permanente (Fransa); Sebastián Artigas from Corriente de Trabajadores Socialistas (Uruguay); Dauno Totoro Partido de Trabajadores Revolucionarios (Şili) [Fracción Trotskista por la Cuarta Internacional (FT-CI)].

Baba Aye, Socialist Workers and Youth League (SWL) (Nigeria).

Giacomo Turci, Scilla Di Pietro – Frazione Internazionalista Rivoluzionaria (FIR) – La Voce delle Lotte; Massimo Civitani – SI Cobas, coordinamento di Roma (İtalya).

Romina del Plá, Néstor Pitrola, Jorge Altamira, Marcelo Ramal, Gabriel Solano; İşçi Partisi yöneticileri (Arjantin).

Rafael Fernández, Natalia Leiva, Lucía Siola and Nicolás Marrero, İşçi Partisi (Uruguay).

Philippe Poutou, Olivier Besancenot, Alain Krivine and Christine Poupin, Nouveau Parti Anticapitaliste (Yeni Antikapitalist Parti (Fransa).

Gaël Quirante, Sud Poste 92 (Fransa), Anasse Kazib, Sud Rail (Fransa) ve Vincent Duse, CGT PSA Mulhouse (Fransa). Nouveau Parti Anticapitaliste (Yeni Antikapitalist Parti) (Fransa).

Nathalie Arthaud, Arlette Laguiller, Armonia Bordes, Chantal Cauquil; Lutte Ouvrière (Fransa).

Guilherme Boulos, eski başkanlık adayı, PSOL ve Movimento dos Trabalhadores Sem Teto (Brezilya).

Marcelo Freixo, federal milletvekili, PSOL Rio de Janeiro (Brezilya).

Tarcisio Motta, kongre üyesi, PSOL Rio de Janeiro (Brezilya).

Juliano Medeiros, PSOL başkanı (Brezilya).

Movimento Esquerda Socialista: Luciana Genro, eski başkanlık adayı, milletvekili (PSOL); Roberto Robaina, PSOL; Israel Dutra, PSOL; Pedro Fuentes, Editor, Izquierda em Movimento. Fernanda Melchionna, David Miranda, Sâmia Bomfim, federal deputies (PSOL) (Brezilya).

İşçilerin Sosyalist Akımı/ PSOL: Babá, Río de Janeiro belediyesi kongre üyesi (PSOL); Pedro Rosa, SINTUFF ve CST/PSOL yöneticisi; Rosi Messias, PSOL (Brezilya).

Isa Penna, milletvekili, PSOL São Paulo; Fernando Silva, PSOL – Insurgência (Brezilya).

Komünizm ve Özgürlük Kolektifi – PSOL (Rio de Janeiro, Brezilya).
Komün – PSOL (Rio de Janeiro, Brezilya).

Alan Woods, Uluslararası Marksist Akım, editör, In Defence of Marxism. Rob Sewell, Uluslararası Marksist Akım, editör, Socialist Çağrı (Birleşik Krallık).

Juan Carlos Giordano, Mercedes Petit, Sosyalist Sol (Arjantin); Orlando Chirino, Sosyalizm ve Özgürlük Partisi (Venezuela); Enrique Fernández Chacón, UNIOS (Perú); Enrique Gómez Delgado, Sosyalizme Doğru Hareket (Meksika). [İşçilerin Uluslararası Birliği – Dördüncü Enternasyonal – İUB-DE (UIT-CI)]

Alejandro Bodart, Sergio García, Celeste Fierro, Vilma Ripoll, Guillermo Pacagnini, Mariano Rosa, Movimiento Socialista de los Trabajadores (Arjantin) and Anticapitalistas en Red-IV Internacional.

Paula Quinteiro (Galician vekili); Raul Carmago (Madrid vekili); Jesús Rodríguez (ekonomist); Ángela Aguilera (Andalusian vekili); Ana Villaverde (Andalusian vekili); Mari García (Andalusian vekili); Sonia Farré (İspanya vekili). Anticapitalistas (İspanya Devleti)

Franco Turigliatto, eski senatör, Komünist Yeniden Kuruluş Partisi, Sinistra Anticapitalista yöneticisi (İtalya).

Alan Maass, editör, Sosyalist İşçi ve SocialistWorker.org, Uluslararası Sosyalist Organizasyon.

Peter Taaffe, İngiltere ve Galler Sosyalist Partisi.

Tony Saunois, CWI/SocialistWorld.

Thiess Gleiss, Die LINKE (Almanya); Lucy Redler, Die LINKE and SAV (Almanya).

Manuel Aguilar Mora, tarihçi, Meksika Otonom Üniversitesi, Sosyalist Birlik için Lig (Meksika).

Roman Munguia Huato, Ismael Contreras Plata; Liga por la Unidad Socialista and Movimiento de Reconstrucción Sindical del magisterio (Meksika).

Edgard Sanchez, İşçilerin Devrimci Partisi (Meksika).

José Luis Hernández Ayala, Pedro Gellert, Heather Dashner Monk, Marcos Fuentes, Emilio Téllez Contreras and Héctor Valadez George; Devrimci Sosyalist Koordinasyon (Meksika).

Cuauhtémoc Ruiz Ortiz, Sosyalist Emekçi Partisi (Meksika).

Savas Michael-Matsas, yazar, İşçilerin Devrimci Partisi sekreteri, (Yunanistan)

Bu liste periyodik olarak güncellenecektir.

***

Ayrıca Zırhlı Tren yazarlarının dizi hakkındaki sohbetini izleyin: