– Öncelikle kendinden biraz bahseder misin?
17 yaşındayım lisede 3. sınıf öğrencisiyim. Ailemle birlikte yaşıyorum. Eşcinsel olduğumu ailem bu sene Mart ayında öğrendi. Babam çok aşırı tepki verdi çünkü evin tek kızıydım onlara göre ve bunun psikolojik bir şey olduğunu düşünüyorlar. Aslında psikolojik değildi, ben onlardan hep çekiniyordum, gizliyordum hala da birçok şeyde çekinirim çünkü hep beni kısıtlıyorlar.
– Eşcinsel olduğunun ne zaman farkına vardın?
Eşcinsel olduğumu 6. sınıfta farkettim, farkettiğimde çok korkmuştum. Farkettiğim zaman bunun bir heves, psikolojik olduğunu düşünüyordum. Arkadaşlarım neden sevgilin yok diye üstüme geliyordu, yaylada bir çocuk beni seviyordu onun teklifini kabul ettim çünkü bir kadından hoşlandığım için korkuyordum. Çocuk yanımda olduğu zaman elimi tuttuğu zaman kötü hissediyordum. Geçen sene 10. sınıfta saçlarımı kestirdim, kıyafetlerim her zaman değişikti ,erkek gibi giyinmek istiyordum annem olmaz öyle elalem ne der diyordu.
– Kendinde değişiklik yaptığında çevrendeki insanlar bunu nasıl karşıladı?
Saçlarımı kestirdiğim zaman okulda baya tepki gördüm “sen erkek misin, erkekliğe mi özeniyorsun, sapık” gibi laflarla karşılaşıyordum, hala da karşılaşıyorum gelip “sen benim erkeğimsin” gibi tahrik edici davranışlar sergiliyorlar, “bana böyle davranmayın hoşuma gitmiyor” dememe rağmen daha da üstüme geliyorlar.
2 hafta önce 9. sınıfta bir arkadaşım vardı İnstagram üzerinden ağır bir tepkiyle eleştirdi düzgün konuşmasını önerdim daha da tepkisini arttırdı. Aileme söyledim bu durumu annem numarasını istedi sonra beni okula gelmekle tehdit etti, okula geldi kavga ettik, benim dudağım patlattı anneme uçuk çıktı dedim, anneme söyleyemezdim daha da kısıtlar dışarıya çıkarmaz o, korkularım var. Ailem beni destekliyor ama sürekli laf söylüyor.
– Hayatında ne gibi zorluklar yaşadın ?
Hayatımda çok zorluklarla karşılaşıyorum mesela bir yere gittiğimde tanıştırma faslında ismimi söylüyorlar ve utanıyor insan, eve arkadaşımı getiremiyorum mesela kendi ismimi kullanıyor ailem getireceğim arkadaş cidden güvenilir olması lazım gerçek ismimi küçüklükten beri sevmiyordum zaten. Ben bir erkek ismi söyleyemiyordum çünkü yasaktı benim bir eşcinsel olmam, bize eşcinsel olmanın hastalık olduğunu verem gibi bir şey olduğunu ve öleceğimizi öğrettiler. Eşcinsellik bir hastalıktı çevremdekiler böyle aşıladı günahtı. Ben bunun günah olmadığını biliyorum.
– Yaşadığın olaylar ve insanlardan aldığın tepkiler seni nasıl etkiledi?
Trans birey hakkında eski arkadaşlarımın birçoğu konuşmayı kesti, dalga geçti, birkaçı onayladı, arkadaşımsın sonuçta dedi ama umursamamaya çalışıyorum çünkü gerçekten insanı yıpratan şeyler. 2 kez intihar etmeye kalkıştım. Arkadaşlarım fotoğraf çekiyor benimle ya da gizliden çekiyor bunu sevgilisi görüyor beni dövmeye korkutmaya geliyor, sürekli tehditler alıyorum. Okulda bir öğretmenim biliyor sürekli değişmem gerektiğini söylüyor günah olduğunu söylüyor yapma diyor. Otobüslerde bir kadına karşı olumlu yaklaştığım zaman ters ters bakıyorlar.
– LGBTİ bireyleri birçok tacize ve tehdite maruz kalıyorlar, sen hiç bu tip davranışlara maruz kaldın mı?
Kuzenim tarafından 8. sınıfta sözlü tacize uğruyordum sürekli, 9. sınıfta daha da ileri gitti dokunmaya kadar geldi. “Senin bildiğin gibi insanlardan değilim” diyordum çünkü kendimi artık tanımıştım “seni biliyorum eğer böyle yapmazsan ailene söylerim” diye tehdit ediyordu. ”Ailen seni öldürecek, sen hastasın” gibi sözler söylüyordu. Hasta olmadığımı biliyordum ama benim babam baskıcı biri. Ben bunu hala aileme söyleyemedim hala çok korkuyorum.
-Eşcinsel olduğunun farkına nasıl vardın?
Ailem eşcinsel olduğumu ben 9 yaşındayken fark etmiş. Annem etek giyerken onu görüp anne sen kadın mısın demişim, o yaşlarda bile kadın erkek ayrımını yapamıyormuşum. 10 yaşında saçlarım dizlerime kadar gelirdi aynalara bakamazdım gizli gizli keserdim saç uçlarımdan. Okulda önlüğün altına eşofman giymeye eve gidince formamı ağlayarak çıkarmaya başladım. 11 yaşında kendim gidip saçlarımı kazıttım. O günki mutluluğumu anlatamam.
Lisede güzel sanatlar okumak için Çanakkale’ye gittim artık daha rahattım ailemden uzakta. Kıyafetlerimle birlikte her şeyim değişti beni gören erkek zannediyordu ve artık kendime yeni bir isim bulmam gerekiyordu. Bir gün arkadaşlarımla sınıfta otururken senin adın Güven olsun, ne sırrımız varsa sende demişlerdi ve adım Güven olarak kaldı.
Hacettepe’de üniversite okuyorum, kimlik sürecindeyim, önce psikiyatri randevuları alındı daha sonra altı aylık süreçten sonra endokrine sevk edileceğim ve hormon almaya başlayıp ameliyat izinlerimi alacağım.
– Ailen fark edince nasıl karşıladı bu durumu ?
Annem kadın doğum uzmanı, anlayacağını düşünerek 15 yaşında açıkladım. Her şeyin farkındaydı ama kabullenmek istemiyordu. Hala da öyle. ”Sen kadınsın ben seni böyle yetiştirmedim”gibi cümlelerle bağırıp çağırmaya başladı. “Sen böyle yetiştirmedin ben böyle doğdum” deyince susup kaldı.
Göğüslerimi saklamak için sarardım ve sardığım şeyler hep sırtımda yaralar yapardı. Yaralarımı fark ettikten sonra hayatıma çok karışmamaya başladı ama hala kabul etmiyor. Bense hayallerimin peşinden koşmaya devam ediyorum. Kendimden kimse için vazgeçemem.
– Okul hayatında sorunlar yaşadın mı, ne gibi sorunlardı bunlar?
Ben şanslıydım lisede. Güzel sanatlar lisesinin verdiği rahatlık vardı. Bir koromuz vardı dünya ikincisi olduk. Koro şefimiz bana gidip erkeklerin giydiğinin aynısını al biz seni öyle görüyoruz demişti. Ama listedeki kimlik ismim sıkıntı yaratıyordu tabii. Ve şu soyunma odaları ve tuvaletler. Kız arkadaşlarım ve diğer kızlar çekiniyordu bende kimse yokken oralara girip çıkmaya başladım. Üniversite de ise bir problem yaşamıyorum şuanda. Eskişehir’de olduğum içindir belki de. Burada insanlar at gözlüğüyle bakmıyorlar.
– Tuhaf bakışlara rahatsız edici sözlere tacizlere maruz kalıyor musun?
Türkiye’den bahsediyoruz tabii ki oluyor “kız mısın erkek misin ?”, gaysin diyeni bile gördüm. Çok cahiliz bu konuda maalesef. Trans erkek nedir bilmiyoruz. Lezbiyenler bariz belli oluyor ve tacize varacak kadar iğrençliklere maruz kalıyorlar ama benim dış görünüşümden pek belli olmadığı için çok bir problem yaşamıyorum.
– Bunlar seni nasıl etkiliyor?
Çevremde olanlar intihara kadar sürüklüyor ama yanınızda bir kişi bile varsa buna dayanabiliyorsunuz. Artık insanların dediklerini umursamamayı öğrenip kendinize bakmayı öğreniyorsunuz.
Bizler zaten kendimizle savaşırken bir de üzerine toplumsal baskının eklenmesi bitiriyor, taciz haberleri almaktan canımız çok yandı. Hayallerimizden vazgeçmiyoruz ve trans bireyler olarak gayet başarılı işler yapabiliyoruz. İnsanların artık farkında olmalarını istiyoruz bizler de varız bizler de insanız.
