1938 Programı

Gençlik sorunu üzerine 1938 tarihli Troçkist karar

Bu tarihi belge, 11 Eylül 1938’de Dördüncü Enternasyonal Gençliği Uluslararası Konferası’nda, devrimci bir gençlik programının inşası ve içeriği üzerine kabul edilen kararları barındırmaktadır. Konferans İsviçre’nin Lozan kentinde gerçekleştirilmişti.

1.) Kapitalizm, ister otoriter olsun ister liberal olsun, işçi sınıfı gençliğinin perişanlığına ve sefaletine ufak da olsa bir rahatlama getirememe konusundaki yeteneksizliğini kabul etmektedir. Gençlik bir değiş tokuş istiyor ve – oldukça nadir olmak üzere! – sıra onlara bir şey vermeye gelince, bu, onları yarın çalışmayı bırakacak olan daha iyi makinelere zincirlemeyi ve kendilerinin ürettikleri zenginlerin yanında açlık çekmelerini içeriyor. Gençlik çalışmak istiyor, elleriyle üretmek istiyor, gücünü kullanmak istiyor ve kapitalizm ona işsizlik perspektifini ya da Birleşmiş Milletler’in ilerlemeden ziyade yıkım getiren silahlanma üretimini ve emek kamplarını tarif etmek için kullandığı mükemmel derecede ikiyüzlü olan tanımlamasıyla  “normal üretim koşulları dışındaki koşullarda eserin icra edilmesini” öneriyor. Gençlik öğrenmek istiyor ve kültürün yolu ona yasaklanıyor. Gençlik yaşamak istiyor ve ona önerilen tek gelecek açlıktan ölmek ya da yeni bir emperyalist savaşın dikenli tellerinde çürümek. Gençlik yeni bir dünya yaratmak istiyor ve ona verilen tek izin, parçalanan çürümüş bir dünyayı korumak veya konsolide etmek oluyor. Gençlik yarının ne getireceğini bilmek istiyor ve kapitalizm yalnızca şöyle cevap veriyor: “Bugün kemerini başka bir çentikle sıkman gerekiyor… Yarına bakarız… Ne olur ne olmaz, belki sen bir yarına sahip olmazsın.”

Gençliğe Bir Gelecek Verin – Dünyaya Bir Gelecek Verin

2.) İşte bu nedenle gençlik, kendisine bir gelecek getirecek olanın bayrağı altında toplanacaktır. Dördüncü Enternasyonal’e gelin çünkü o, dünyayı yeni zeminler üzerinde yeniden organize edebilecek tek sınıfın tarihsel çıkarlarını temsil etmektedir. Gençliğe, yalnızca Bolşevik-Leninistler, yeteneklerin tam olarak kullanılabileceği bir gelecek sözü verebilir. “Sizinle birlikte, herkesin çalıştığı ve işini en ince ayrıntısına kadar bildiği için gurur duyduğu yeni bir dünya yaratmak istiyoruz; karlara göre değil işçilerin ihtiyaçlarına göre düzenlenecek olan üretimin herkesi doyuracağı bir dünya; doğa güçlerini insan iradesinin altına daha iyi alabilmek için herkesin sürekli olarak öğrenmeye devam etmesi gereken bir dünya; bilimsel pratiğin alanının kesintisiz bir şekilde genişleyerek insanlığın teorik bilgilerini günden güne arttırdığı bir dünya; yeni bir dünya; içerisinde taşıdığı bütün umutları ve gücü gerçeğe dönüştürebilecek yeni bir insanlık.” İşte bu yeni bir dünya ve yeni bir insanlık pankartı, Dördüncü Enternasyonal’in ve onun gençlik örgütlerinin işçi sınıfı gençliğini kazanacağı pankarttır. Bu pankartın altında gençlik kazanılacaktır.

Gelecek İçin Mücadele – Ekmek İçin Mücadele

3.) Eğer Bolşevik-Leninistler işçi sınıfı gençliğinin durumunun bir an önce iyileştirilmesi için kavga etmiyorsa, eğer gençliğin acil taleplerini oluşturmuyorsa, eğer bu taleplerin gerçekleştirilmesi için işçi sınıfı gençliğinin sınıf mücadelesi yöntemiyle mücadele etmesi gerektiğini söylemiyorsa ve eğer bu mücadele boyunca ve kazanılmış geçmiş deneyimlerin ışığında, sömürülen gençliğin taleplerinin nihai olarak ancak bir proletarya diktatörlüğü altında gerçekleşebileceğini, bu talepler için verilen mücadelenin üretim araçlarının kontrolü ve ekonomik sistemin yönetilmesi için verilen iktidar mücadelesine dönüştürülmesi gerektiğini belirtmiyorsa, gençliğe verilen gelecek sözü yalnızca bir demagojidir.

 

Çalışma Hakkı Talep Ediyoruz!

4.) Üretime angaje edilmiş gençlik için Bolşevik-Leninistler slogan ileri sürerken aşağıdaki eğilimlere dikkat çeker:

  • Gençlerin yapmış oldukları işi olabildiğince fazla kâr etme isteğine değil, aksine fiziksel gelişim derecelerine göre ölçmek;
  • Onlara, ekonomik bağımsızlıklarını garanti altına alarak, yetişkinlerinkilere eşit bir yaşam standardı sağlanması;
  • Teknik niteliklerini mümkün olduğunca yükseltmek;
  • Gençlerin ve yaşlıların eşit haklarını kurmak için kapitalizm tarafından sömürülen eşit fırsatlara karşı durmak

Yirmi yaşın altındaki gençler için aşağıdaki talepleri formüle ediyoruz:

  • Genç işçilerin açık havada spor yapmasına izin veren programlarla çalışma haftasının azaltılması;
  • Yılda en az bir aylık ücretli tatil;
  • Fabrikalar veya fabrika grupları tarafından, patronların masrafları doğrultusunda ve işçilerin kontrolü altında olmak üzere, eğitim kurslarının düzenlenmesi; zanaat eğitim saatlerinin çalışma süresinden sayılması ve düzenli oranlarda ödeme yapılması;
  • İşçi kontrolünde “eşit iş için eşit ücret” ilkesinin uygulanması;
  • Genç işçiler için asgari bir yaşama ücretinin tespiti;
  • Genç işçilerin ücretlerinin bir bütün olarak tüm işçilerin kontrolünde tutulması;
  • Gece çalışmasının yasaklanması, fazla zahmetli, sağlıksız veya parçalı görevlerin yasaklanması; işçilerin genç emeğin kullanımı üzerindeki kontrolü.

Sosyal Mevzuatta Gençlik İçin Eşitlik

5.) Taleplerinin savunuşunu ellerine almak için, genç işçiler kendi temsilcilerini seçme hakkına sahip olmalıdır. Bu temsilciler; gençlik talepleri için verilen mücadeleyi, işçi sınıfının genel talepleri için verilen mücadele ile birleştirmek için, yetişkin temsilcilerinin ve genel olarak işçilerin dikkatini, gençlerin kendi taleplerine çekme görevlerini üstlenirler. Aynı şekilde, sendikal örgütlerin tüm dallarında, görevi gençliğin taleplerini incelemek, genç işçileri işe almak ve eğitmek olan sendika gençlik komisyonları oluşturulmalı ve bu sendika bürokrasisine dayatılmalıdır. Bolşevik-Leninistlerin görevi, bu gibi komisyonlarda önderliğe sahip olmaktır. Bolşevik-Leninistler, sendikal kapıları sömürülen gençlere ardına kadar açmak için, aidatların azaltılmasını talep ediyorlar.

Bir Meslek İstiyoruz!

6.) İşsizlikle mücadelede sloganlar, okul yaşını yükseltiyor, çıraklığı geliştiriyor; ancak bunun faturası işçi sınıfına değil, büyük kapitalistlere kesildiği ölçüde mantıklı. Dolayısıyla Bolşevik-Leninistler, işçi sınıfının bu alandaki taleplerini şu şekilde formüle edeler:

  • İşçi aileleri ve küçük ölçekli çiftçi ailelerine hibe desteği ile okul çağının 16 yaşına kadar uzatılması.
  • Okulun, fabrika ile koordineli yeniden düzenlenmesi: Okul, çocukları hayat ve iş için hazırlamalı; gençleri, yaşlı nesillerle birleştirmelidir; dolayısıyla işçi örgütlerinin kontrolünde teknik eğitim talebi öne çıkar.
  • Çıraklık döneminin maksimum iki yıla indirilmesi.
  • Gerçek staj ile bağlantılı olmayan tüm çalışmaların yasaklanması.
  • Üretim, madencilik veya ticaretle ilgili bütün işletmelerde, çalışan işçilerin en az yüzde 3’ünün katılımıyla, masrafları patronlara ait olmak üzere, çıraklık okullarının kurulması.
  • Eğitmenlerin sendika tarafından seç
  • Bu okulların, işçi temsilcilerinin karma bir komisyonu ve çırakların temsilcileri tarafından kontrol edilmesi.

Yaşamak Hakkımızı Talep Ediyoruz!

7.) İşsiz gençliği; mutsuzluk, çaresizlik ve faşist demagojiden kurtarmak için, onları yeniden üretim ilişkilerine sokmak ve onları işçi sınıfına yaklaştırma görevi, proletaryanın geleceği için vazgeçilmez bir görevdir.

Devrimciler, teknik eğitim ve rehberlik yoluyla işsiz gençleri üretime geri döndürmek için kapitalizmle mücadele etmek zorundadırlar;

İşsiz gençliği hemen üretken faaliyete geçirmek için; bu tür bir çalışmayı yarı-askeri yöntemlerle değil de, düzenli ücret temelinde organize etmek gerekir:

  • Zorunlu ya da isteğe bağlı, çalışma kamplarına son!
  • Mutsuzluğa kapılan gençliği yaşatmak için!

Bolşevik-Leninistlerin talepleri bunlardır:

  • Bütün genç işsizlere, kol emeği – kafa emeği fark etmeden verilecek işsizlik maaşı,
  • Patronları, işçi kontrolü altında işleyecek teknik eğitim merkezleri açmaya zorlamak;
  • Sendikaların ve işçi kongre temsilcilerinin genel kontrolünde, üretim ihtiyaçlarına göre örgütlenmiş bir teknik eğitim,
  • Kapatılan fabrikaların yeniden açılması,
  • Sendika denetiminde finanse edilen ve baştan aşağıya işçi kontrolünde olan büyük ölçekli kamu işletmelerinin başlatılması (Hastaneler, okullar, düşük maliyetli konut projeleri, spor alanları, stadyumlar, yüzme havuzları, elektrik santralleri…)

Tarlalardaki Kardeşlerimiz İçin!

8.) Çiftçi gençliğin sefaleti, sanayi gençliğininkinden hiç de az değildir. Genç tarım işçileri için Bolşevik-Leninistler aşağıdaki genel talepleri sunar:

  • Tüm yasa ve sosyal önlemlerin şehirde olduğu gibi taşrada da sıkı bir şekilde uygulanması;
  • Evde küçük çocuklara uygulanan sömürünün önlenmesi;
  • “Eşit iş, eşit ücret!” ilkesinin sıkı ve katı uygulanması;
  • Büyük finans sermayesi ve çiftlik sahiplerinin karşılayacağı teknik eğitim ve bölge organizasyonu;
  • Patronlarının evlerinde yaşayan genç tarım işçileri için sağlıklı gıda ve konaklama;
  • Küçük ölçekli çiftçilere ve özellikle ailesine bakmak zorunda olanlara, ucuz kredi.

Kırsal Bölgelerimiz İçin

9.) Sanayi ve tarım gençliği, bütün işçi sınıfı gençliğinin en çok sömürülen kısmıdır. Dördüncü Enternasyonal’in gençlik örgütleri, aşağıdaki taleplere özel dikkat göstermelidir;

  • “Eşit işe eşit ücret!” ilkesinin sıkı bir şekilde uygulanması,
  • Ayda fazladan bir gün tatil,
  • Gönüllü doğum hakkı,
  • Annelik için altı aylık izin,
  • Genç annelere, annelik yardımı

Okulların ve Üniversitelerin Kapısını Açın!

10.) İnsanlığın ilerlemesi için gerekli koşullardan biri, işçi sınıfı gençliğinin büyük kesimlerinin kültür ve bilime erişimi olmasıdır. Bolşevik-Leninistler şu sloganları ileri sürdüler:

– Üniversiteler ve liseler eğitim görmek isteyen tüm gençlere açılsın.

– İşçi ve köylü çocuklarına destek ve ücretsiz eğitim.

Ekmek, Kitap ve İşçilere İnsani Yaşam Hakkı!

11.) Sömürge ve yarı-sömürge ülkelerin işçi gençleri iki kat daha fazla sömürülüyor – gençlik hem ataerki hem de kapitalizmin kurbanı. Emperyalizme karşı birincil görev sömürge, yarı-sömürge ve emperyalist ülkelerdeki sömürülen köylü ve işçi gençliğin taleplerinin savunusudur. Bu mücadele tek bir sloganda birleşir: Sömürge ülkelerin gençliğine, emperyalist başkentlerdeki gençlikle aynı hakların tanınması.

  • Temel bakım ve temizlik kurumları tüm yerleşimlerde kurulsun.
  • Ülke çapında işçilerin kontrolünde işçi, köylü ve sömürülen tüm gençlik için barınma hakkı sağlansın.
  • Yerlilere anadilinde eğitim veren okullar açılsın.
  • Tüm kamu kurumları yerli entellektüellere açılsın.
  • Emperyalistlerin ayrıcalıkları, polislere ayrılan bütçe ve savaşlardan sağlanan finanasal kredileri lağvedin.

12.) Burjuvazi gençlerin sömürülme hakkını tanıyor; ancak bu sömürü hakkında söz söyleme hakkını gençliğin elinden alarak gençliği tüm politik haklarından mahrum ediyor. Ülkelerin çoğunda 18 yaşın altındaki gençler için politik faaliyetlerde bulunmak dahi yasak. İşçi sınıfının bu sisteme karşı cevabı şudur: Sömürülme hakkına tabi tutulan biz, bizi sömüren bu sisteme karşı mücadele etme hakkına da sahibiz!

  • Tüm köylü ve işçi gençliğe tüm politik haklar tanınsın.
  • 18 yaşından itibaren gençliğe oy kullanma hakkı temsilci seçimleri dahil tüm yerel ve genel seçimlerde tanınsın.
  • Gençliğin politik faaliyetlerini engelleyen tüm özel yasalar kaldırılsın.

Mutlu Olma Hakkımızı Talep Ediyoruz!

13.) Burjuvazi işçi gençliğin dinlenme hakkına el koyarak, gençliği terbiye ederek onları kendine bağımlı hale getirmek istiyor. Bu zihniyete karşı işçi sınıfının görevi dirençli, tüm fiziksel ve mental baskıları karşı gelmeye yetkin bir gençlik yaratarak onlarla birlikte kapitalizme karşı mücadele etmektir. Bolşevik Leninistlerin taleplerini beraber yükseltelim:

  • Tüm işsiz ve işçi gençlik için tüm spor alanlarına, stadlara, müzelere, kütüphanelere, tiyatrolara ve sinemalara ücretsiz giriş sağlansın.
  • İşsiz gençliğin kendi boş zamanları doğrultusunda düzenlemeler yapılsın,
  • İşsiz entellektüel gençlik için fizik, kimya, teknik, matematik, siyasal ekonomi, işçi sınıfı tarihi, sanat ve edebiyat gibi alanlar için tartışma ve okuma etkinliklerine erişim sağlansın.
  • İşsiz ve işçi gençliğin hem eğlenebilecekleri, kendilerini geliştirebilecekleri hem de sosyal hayatta karşılaştıkları sorunları paylaşabilecekleri yerel sendikaların denetiminde ve gençliğin yönetiminde evler kurulsun.

Devrimci program

14.) Bu taleplerin mücadelesi çalışan veya işsiz, tüm işçi sınıfının kavgasından ayrılamaz. Gençler arasındaki işsizliğin ortadan kalkması, genel işsizliğin kaybolmasıyla yakından ilişkilidir. Okul yaşının  yükseltilmesi ve zorunlu teknik eğitim için verilen mücadele  iş güvencesizliğine, çalışma saatlerinin ve ücretlerin esnekliğine karşı verilen mücadeleyle sıkı sıkıya bağlıdır. Çalışan gençlerin sınıf bilincini geliştirmeyi amaçlayan kapitalizmin bu alanlardan atılması mücadelesi, sanayi fabrika komitelerinin işçilerin kontrolüne geçmesi için verilen mücadele ile yakından ilişkilidir. Kamu işleri için verilen mücadele, tekellerin kamulaştırılması, kredi, bankalar ve ana sanayilerin kamulaştırılması için verilen mücadele ile yakından ilişkilidir. Militarizasyona yönelik tüm çabaları yıkma mücadelesi, otoriter devlet eğilimlerine karşı mücadele ve işçi milislerinin örgütlenmesi mücadelesi olan faşizme karşı mücadeleyle yakından ilişkilidir. Dördüncü Enternasyonal’in geçiş programı çerçevesinde, bu mevcut program geliştirilmeli ve uygulanmalıdır. İktidar için kavga eden işçi sınıfının bayrağı altında Dördüncü Enternasyonal sömürülen gençliği kazanacaktır.